In meeste mense se lewe is daar iewers ‘n boom – ‘n klimboom, kuierboom, skaduboom, biegboom, bidboom. Selfs al is dit net vir ‘n woonstelbewoner ‘n miniatuurboom, ‘n bonsai.
Philla “ontvoer” haar geliefde oupa uit die hospitaal om hom weer ‘n slag na sy geliefde Bos toe te neem. Toe hy sukkel om te loop, laai sy hom in ‘n kruiwa wat in ‘n erf staan. Oupa se gesig helder sommer op toe die ontsnapping slaag: “Dis die Boomste ding wat ek in jare gedoen het” sê hy opgewonde. In die bos gee sy vir hom ‘n klein sederboompie (bonsai) as geskenk. Hy kniel by die boompie,vat saggies aan elke takkie. Die rimpels op sy ou gesig glimlag met so ‘n blydskap dat sy weet: sy het reg besluit. Hy neem die boompie in sy arms: “Jy is die boomste boom wat ek nog met hierdie oë van my aanskou het.” (Uit: Boom, bomer, boomste – Elsabe Steenberg).
So het ek omtrent gevoel toe ek kort voor Kersfees ‘n twee-en-twintigjarige Acacia Galpinii (Apiesdoring) bonsai van my reisgenoot kry. ‘n Baie spesiale geskenk wat met eerbied versorg en gekoester moet word. In die natuur kan die pragbome 25-30meter hoog word, maar die boompie van my staan so 75cm hoog. Tog is dit ‘n perfekte voorbeeld van die mooi vorm en karakter wat ‘n volwasse boom vertoon.
Bome – soms simbolies geplant as teken van ‘n nuwe begin of herdenking. Tydens ons veertigjarige matriekreünie verlede jaar plant ons groep klasmaats ‘n boom op die skoolterrein as simbool van dankbaarheid en ook van nuwe groei vir die toekoms. Ons plant ook ‘n tydkapsule saam met die boom met briefies van die matrieks, foto’s en ook ons eksamenrooster van 1971. Van kleintyd af is dit my ritueel – saam met ‘n jong boompie wat geplant word, hoort ‘n tydpkapsule. Sal dit nie interessant wees om eendag weer die kapsules te gaan opgrawe nie!
In die bekroonde film van Terrence Malick, The tree of Life (2011) plant die pa (Bradd Pitt) simbolies ‘n boom naby hulle huis. Die verhaal speel af in ‘n plattelandse dorpie in Texas in die vyftigjare. Dit vertel die verhaal van die O’Brien-gesin: Pa, Ma en drie seuns. Dit is ‘n verhaal wat vrae vra oor lewe, lyding, dood en sin. Hoewel die drie seuns in hierdie plattelandse, byna idilliese omgewing grootword, word hulle ook blootgestel aan die realiteite van grootword. veral die onderliggende spanning tussen hulle ouers veroorsaak hul verwarring. Terwyl die ma aan hulle die die pad van Genade beklemtoon, lê die pa weer meer klem op die wet van die natuur en die noodwendigheid daarvan. Die gesin word ook nie tragedie gespaar nie, en wanneer die middelste seun in sy tienerjare tragies sterf, worstel elkeen van die gesin met die verwerking van die verlies. Die verhaal bestaan uit baie terugflitse, sommige wat selfs by die skepping gaan draai. Dit word hoofsaaklik gesien vanuit die die perspektief van die volwasse oudste seun (vertolk deur Sean Penn) wat as argitek werk in ‘n koue, kliniese gebou.Wanneer hy eendag sien hoe ‘n boom voor die gebou geplant word, laat dit hom dadelik terugdink aan die boom wat sy pa geplant het by hulle huis en hoe hulle (en die boom) saam gegroei en grootgeword het.
Kort voor Kersfees kry ek my laaste Chemoterapie vir die jaar. Die Onkoloog verduidelik aan my die oorsprong van die chemomiddel Texotere. Die kernbestanddeel is Taxol – ‘n ekstrak wat verkry word uit die naalde van die Taxus brevifolia, ‘n tipe den wat voorkom in die Noorde van Amerika en Kanada (in Engels bekend as the Pacific Yew Tree). Die middel voorkom dat dat nuwe selvorming kan plaasvind en beperk so die groei van die kankergewasse.
Ek is opgewonde oor die inligting – van kleintyd af het ek ‘n voorliefde vir Konifere. Dié kersfees hoef ek dus eintlik nie ‘n kersboom te versier nie want ek dra ‘n kersboom se ekstrak in my bloed. Praat van “getting high on Christmas!” Dus nie soos ons altyd gespot het” Oom rook Boom” nie maar oom word Boom-bedrup! (Of bietjie grusamer: Oom bloei Boom).
Kort voor nuwejaar kuier ons in Philippolis. Ons gaan drink ons gebruiklike koffie by die Jobhuis en geniet die geselskap en inspirasie wat dit bied. Kort voor ons moet loop, sê ons kunstenaar-vriendin daar is ‘n geskenk wat sy vir my wil gee. Ek wonder wat dit kan wees. Sy bring een van haar skilderye wat ek al lankal bewonder, maar wat nog nie te koop was nie. Sy oorhandig dit aan my met die woorde: “Ek weet dat jy al lank na die skildery kyk en ek gee dit graag vir jou as geskenk” Ek is oorstelp. Dis waar. Vir etlike jare al bewonder ek die skildery. Nou is dit my inspirasie-geskenk vir die nuwe jaar.
Terug in Welkom hang ek die skildery op ‘n prominente plek in die sitkamer. Sodat ek dit daagliks kan sien en die impuls van kreatiwiteit ervaar. Die skildery is getiteld” My creation fot my Creator.” Graag wil ek in die nuwe jaar skeppend wees in diens van die Skepper.
Die skildery herinner my ook die waarheid uit “Tree of Life” Genade lei tot ware vervulling van jou lewensdoel. Mev O’Brien verwoord dit as volg: ” The nuns taught us that no one who loves the way of grace ever comes to a bad end. Help each other. Love everyone. Every leaf. Every ray of light. Forgive. ”
So kan dit die Boomste Jaar wees.
